ประชาชนที่สวมหมวกเป็นลูกจ้างทำงานอย่างเดียว ใช้เงินดิจิทัลซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคอย่างเดียว ซึ่งได้ประโยชน์จากเงินปลอมนี้ - สถานะที่2 คือ สวมหมวกเป็นผู้ประกอบการค้า หรือพ่อค้า แม่ขาย ไม่ได้ประโยชน์จากเงินปลอมนี้ พ่อค้า แม่ค้า และร้านค้าที่จะกล่าวถึงนี้ คือร้านค้าย่อย "มือแรก" - หรืออาจจะเป็นร้านค้าขนาดกลางก็ได้ เป็นมือแรกที่รับเงินกับประชาชนโดยตรง ... พ่อค้า แม่ค้า ร้านค้า พึงระวัง ! อย่าเห็นทองที่อยู่บนผืนทราย แล้วรีบเดินเข้าไปหยิบ ทรายดูด จะกลืนทั้งทองและเหยื่อ หายไป ... ป้องกันทรายดูด ด้วยการเขียนป้ายหน้าร้านว่า "รับเงิดสด งดรับดิจิทัล"



สมมติ : เป็นร้านขายปุ๋ย หรือร้านขายของชำ ร้านขายข้าวสาร หรือร้านขายสังฆภัณฑ์ เมื่อประชาชนมาสแกนจ่ายด้วยเงินดิจิทัล 1,000 บาท . ในนั้นมีสินค้าที่เป็นทุนอยู่ 900 บ. และเป็นกำไรอยู่ 100 บ. 30 คนมาสแกนซื้อ จึงเท่ากับ 30,000 แยกเป็นทุน 27,000 , เป็นกำไร 3,000 แต่ทั้งทุนและทั้งกำไร . ไม่สามารถเอาออกมาเป็นเงินสดได้ .. ต้องไปสแกนซื้อต่อทั้ง 30,000 บาท ผลก็คือ ร้านค้านั้นต้องใช้เงินกำไรที่ควรได้ 3,000 ลงทุนเพิ่มเข้าไปซื้อต่อในร้านค้ามือที่ 2 จากกลเกมการออกแบบเงินดิจิทัลวอลเล็ต

จึงถือเป็นขาดทุนกำไร ถ้ามีคนมาซื้อสัปดาห์ละ 30 คน . ขาดทุนในกำไร 3,000 บ. 1 เดือน = 120 คน . เท่ากับขาดทุนกำไร 12,000 บาท กำไรไม่สามารถถูกดึงออกมาอยู่ในมือ ยิ่งประชาชนมาซื้อมาก ร้านค้าย่อยยิ่งขาดทุนกำไรมาก .. เพราะกำไรกลายเป็นทุนในดิจิทัลนั้น ด้วยขึ้นเป็นเงินสดไม่ได้ ถูกเกมบังคับให้สแกนซื้อต่อ สุดท้ายก็คงต้องเจ๊ง ยิ่งกว่าเดิม เชื่อเถอะ ยังมีพ่อค้าแม่ค้ารายย่อยหลายร้าน ยังหลงอยู่กับตัวเลขที่เป็นเงิน โดยไม่รู้เรื่องกับดักนี้ ต้องรอให้มีการเริ่มสแกนใช้ไปสัก 15 วัน . ความสับสนในการติดกับดักจะปรากฎปัญหาออกมา ทำให้เดือนร้อนไปทั่วหล้า